Wykorzystanie kinesiotapingu logopedycznego w warunkach szpitalnych na przykładzie Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku

Abstract

Wywiady swobodne oraz analiza dokumentów pozwoliły na pilotażowe przedstawienie w tym rozdziale zakresu wykorzystania kinesiotapingu logopedycznego w warunkach szpitalnych na przykładzie Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku w wybranych klinikach: neurologii z oddziałem udarowym, rehabilitacji oraz otolaryngologii. W jednostkach tych taping logopedyczny nie jest wykonywany (co wynika m.in. z niskiego i niemedycznego statusu logopedy w systemie opieki medycznej), ale plastrowanie traktu ustno-twarzowego u pacjentów neurologicznych wykonują fizjoterapeuci. Pozwala to wskazać obszar orofacjalny jako niewykorzystaną przestrzeń oddziaływań terapeutycznych, które mogą być podejmowane tak przez fizjoterapeutów, jak i logopedów.

Free-form interviews and document analysis allowed for a pilot presentation in this chapter of the scope of use of speech therapy kinesiotaping in hospital conditions, using the example of the University Clinical Hospital in Białystok in selected clinics: neurology with a stroke department, rehabilitation and otolaryngology. In these units, speech therapy taping is not performed (which results, among other things, from the low and non-medical status of speech therapists in the medical care system), but taping of the oral-facial tract in neurological patients is performed by physiotherapists. This allows for indicating the orofacial area as a space of therapeutic actions that can be undertaken by both physiotherapists and speech therapists.