Pomocnicza Służba Kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie (1940–1946). Aktualny stan badań i charakterystyka archiwaliów

Abstract

Historia Pomocniczej Służby Kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie nie została dotychczas gruntownie zbadana i opisana. Nie powstała jeszcze żadna monografia na ten temat. Najbardziej znanymi opracowaniami są Pomocnicza Wojskowa Służba Kobiet 2 KP (1941–1945) Anny Bobińskiej oraz Pomocnicza Służba Kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych w okresie II wojny światowej Wandy Maćkowskiej. Obydwa zostały napisane przez świadków tamtych wydarzeń (Anna Bobińska należała do PSK), a więc nie są obiektywne i ograniczają się jedynie do ogólnego opisu dziejów formacji, a w zasadzie przedstawienia najważniejszych dokumentów – głównie rozkazów organizacyjnych i sprawozdań. W 1941 r. zaczęto przyjmować kobiety do Armii Andersa i wydawać rozkazy i zarządzenia regulujące zasady ich służby. Jednocześnie od 1942 r. powstawały pododdziały kobiece w Wielkiej Brytanii, gdzie w listopadzie tego roku utworzono Komendę Główną PSK w Londynie. Ostateczny rozkaz organizacyjny regulujący zasady służby kobiet w PSZ na Zachodzie został wydany w lipcu 1944 r.