Between the Spoils System and Professionalism: U.S. Diplomats in Poland, 1919-1939

Abstract

Pierwszym amerykańskim posłem w Warszawie był profesjonalny dyplomata Hugh S. Gibson, który spędził w Polsce blisko 5 lat, okazując sporo życzliwego zainteresowania krajowi urzędowania. Był on jednym z rzeczników reformy amerykańskiej służby konsularnej i dyplomatycznej, czego rezultatem była ustawa Rogersa z 1924 roku. Zapoczątkowała ona budowę profesjonalnej służby zagranicznej USA. Był to wszak proces powolny, który dopiero z czasem, wypierając tzw. system łupów (a więc nominacji politycznych), doprowadził do profesjonalizacji amerykańskiej służby zagranicznej. Kolejni posłowie, a od 1930 roku ambasadorowie w Warszawie obejmowali to stanowisko, dzięki nominacjom typowo politycznym (z wyjątkiem Ferdinanda Lammota Belina). Spośród siedmiu kierowników placówki dyplomatycznej USA w Warszawie w okresie międzywojennym było tylko dwóch profesjonalistów, a pozostałych pięciu pochodziło z nominacji politycznych. Warto wszak podkreślić, że ostatni przedwojenny ambasador amerykański, Anthony Joseph Drexel Biddle Jr. wykazywał życzliwe zainteresowanie Polską i jej polityką, a jego praca dyplomatyczna spotkała się w przyszłości z pozytywną oceną badaczy.