Шлях па прамой часу. Том 2. Да гiсторыi беларускай лiтаратуры Польшчы 2008–2018 гг.

Abstract

Monografia zbiorowa „Шлях па прамой часу”, będąca kontynuacją pierwszego tomu, wydanego pod tą samą nazwą w 2007 r., jest podsumowaniem 60-letniej historii twórczej Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża” w Polsce. W latach 1958–2018 twórczością białoruskich pisarzy w Polsce zajmowało się ponad stu polskich, angielskich i białoruskich badaczy. Monografia składała się z trzech części. Pierwsza z nich – “У палімпсест Бацькаўшчыны” – poświęcona jest głównie rozważaniom nad problemami rozwoju literatury białoruskiej w Polsce w kontekście historycznym (Ludmiła Sińkowa, Anżela Mielnikawa, Arnold McMillin, Beata Siwek, Anatol Brusewicz, Tamara Tarasawa i in.). W drugiej części – “Эпічная Радзіма” – analizuje się twórczość prozatorska “białowieżan” (Wolha Szynkarenka, Wanda Barouka, Halina Tyczko, Alena Biełaja, Wanda Supa i in.). W części trzeciej – “Лірычныя Айчына” – uwaga skoncentowana jest na poezji (Mikoła Miszczanczuk, Ała Bradzichina, Ludmiła Maszczenskaja, Sierż Minskiewicz, Aksana Danilczyk, Iryna Szmatkowa i in.). Twórczość “białowieżan” jest badana zarówno w kontekście konkretno-historycznym, jak i porównawczo-typologicznym.

Калектыўная манаграфія „Шлях па прамой часу”, з’яўляючыся арганічным працягам першага тому пад той жа назвай (2007), уяўляе сабой своеасаблівае падсумаванне 60-гадовай творчай гісторыі Беларускага літаратурнага аб’яднання “Белавежа” ў Польшчы. На працягу “белавежскага” перыяду (1958 – 2018) зацікаўленасць творчасцю беларускіх пісьменнікаў Польшчы выказала звыш ста польскіх, англійскіх, беларускіх даследчыкаў. Змест дадзенай манаграфіі склалі тры часткі. Першая – “У палімпсест Бацькаўшчыны” – прысвечана галоўным чынам асэнсаванню праблем агульнага характару (Людміла Сінькова, Анжэла Мельнікава, Арнольд Макмілін, Бэата Сівэк, Анатоль Брусевіч, Тамара Тарасава і інш.). У другой частцы – “Эпічная Радзіма” – разглядаецца прозаічная творчасць “белавежцаў” (Вольга Шынкарэнка, Ванда Бароўка, Галіна Тычко, Алена Белая, Ванда Супа і інш.). Адпаведна ў трэцяй частцы “Лірычныя Айчына” ўвага звяртаецца на паэзію (Мікола Мішчанчук, Ала Брадзіхіна, Людміла Машчэнская, Серж Мінскевіч, Аксана Данільчык, Ірына Шматкова і інш.). Творчасць “белавежцаў” даследуецца як у канкрэтна-гістарычным, так і параўнальна-тыпалагічным кантэксце.