Кантрапунктавая прастора „Нізін” як гісторыя сляпога падману

Abstract

The paper assumes that one of the factors contributing to the sharpened drama of E. Orzeszkowa’s works is the particular kind of spatial perception of the world by this Polish writer. Her novel “Niziny” are constructed in this way. The spatial images of the novel consist of five fixed points, between which a stray human being is chaotically dispersed. In the aesthetic concept of the author, such a limited space has the property of directionlessness, and every movement of the character within it is a metaphor of the movement of events towards nowhere, towards the decoy.

W artykule zakłada się, że jednym z czynników, które składają się na zaostrzony dramatyzm utworów E. Orzeszkowej, jest rodzaj percepcji przestrzennej świata przez polską pisarkę. Właśnie w taki sposób są zbudowane Niziny. Obrazy przestrzenne powieści składają się z pięciu punktów stałych, między którymi chaotycznie miota się zbłąkany człowiek. Taka zamknięta przestrzeń ma w estetycznej koncepcji autora własnościwość bezkierunkowości, a każdy ruch bohatera w owej przestrzeni jest metaforą ruchu zdarzeń prowadzących donikąd, ku iluzji.