Эліза Ажэшка і паэтызацыя Нёмана ў беларускай лірыцы

Abstract

Artykuł jest skoncentrowany wokół toposu Niemna jako znaku podstawowego i tworzącego sens w systemie myślenia o krajobrazie pisarzy i poetów Białorusi od czasów Adama Mickiewicza i Elizy Orzeszkowej. Ta rzeka jest w liryce XX wieku obiektem poetyzacji, obrazem i symbolem patriotycznym, wskaźnikiem duchowym białoruskiego obrazu świata. Szczególne znaczenie duchowe i wieloznaczność poetycką obraz Niemna osiągnął w twórczości Ł. Geniusz i D. Biczel, które są najbardziej reprezentatywnymi twórcami kraju nadniemenskiego.

The paper focuses on the topos of Niemien as the basic and meaningmaking element in the system of thinking of Belarusian writers and poets about landscape since Adam Mickiewicz and Eliza Orzeszkowa. In the 20th century poetry, this river is an object of poetization, a patriotic image and symbol, a spiritual indicator of Belarusian image of the world. The image of Niemen achieved a particular spiritual meaning and poetic complexity in the works of L. Hienijuš and D. Biczel - the most representative poets of the Niemen region.