„Przyniosło mnie tutaj z nieskończoności”. Metafizyka istnienia: mityczny światopogląd poetycki Juliana Tuwima

Abstract

Artykuł „Przyniosło mnie tutaj z nieskończoności”. Metafizyka istnienia: mityczny światopogląd poetycki Juliana Tuwima jest próbą wskazania na rolę i miejsce transcendencji w światopoglądzie autora Sokratesa tańczącego, co oznacza nie tyle wyjście poza kanoniczną interpretację wczesnej twórczości Tuwima, co jest jej rozszerzeniem i koniecznym dopowiedzeniem. Odczuwanie rzeczywistości w poezji Tuwima, skupionej na żywiołowym przeżywaniu doczesności i ziemskich, bardzo zmysłowych jej aspektów, odsyła bowiem, jak sądzę i co staram się udowodnić, do fundamentalnych pytań o naturę bytu i jego sens pozaempiryczny, który wykracza przy tym poza wąsko pojęte zagadnienie wiary. Metafizyczne potrzeby a zarazem dylematy poety wyrażają się w tęsknocie za mitem rozumianym jako forma świadomości odnosząca człowieka do niewarunkowych racji egzystencji i jej wymiaru transcendentnego, magicznego, wyobrażeniowego. I choć refleksyjno-filozoficzne rozważania o istocie realności nie stanowią jądra tej poezji, są niewątpliwie jej ważnym składnikiem, wskazując na przekonanie poety o istnieniu ukrytej pod powierzchnią tego, co widzialne i namacalne, konstytuującej człowieczeństwo i poetyckość metafizycznej podszewki rzeczywistości.

This article is an attempt to show the role and the place of transcendence in the philosophy of Sokrates tańczący author. It not only attempts to canonically interpret young Tuwim’s works but also to extent the interpretation. Tuwim’s poetry is focused on vivid and earthy very sensual aspects of life so its reality, as I believe and try to prove, is about fundamental questions of existence and its beyond empirical sense outreaching the religious interpretation. Poet’s metaphysical needs and at the same time dilemmas are shown in his yearning for the myth meaning a form of human consciousness relating to unconditioned right of existence and its transcendental magical and imagined dimension. And although reflective philosophical thoughts on the core of the existence are not the main focus in Tuwim’s poetry they are undoubtedly its important ingredient. Tuwim knows that the real truth about being human and the poetical metaphysical hidden under the surface is in the lining of his poetry.