Św. Paisjusz (Wieliczkowski) i duchowe skarby św. Góry Atos dla Rosji

Abstract

Saint Ignatius (Bryanchaninov) believed that works Holy Fathers translated by saint Paisius (Velichkovsky) had so much “great ascetic honour” that they cannot be replaced by any other translation. Reading the Holy Fathers, as St. Ignatius emphasised, is particularly important for understading Holy Scripture. The biblical authors and Fathers were inspired by the same Spirit and for this reason Scripture and Tradition (in this case – the legacy of the Holy Fathers) compile one whole and cannot be divided. The Orthodox Church only accepts interpretation given by the Holy Spirit and the understanding of Scripture by the Fathers of the Church as inspired by the same Spirit. Having returned to Russia, St. Paisios’s numerous disciples brought with them the renewed patristic tradition and manuscripts of the Holy Fathers’ writings translated by St. Paisios. This contributed to the renewal of the Russian Orthodox Church and its monastic life.

Święty biskup Ignacy (Branczaninow) uważał, że dzieła Świętych Ojców przetłumaczone przez świętego Paisjusza (Wieliczkowskiego) mają „taką godność ascetyczną”, że ich nie może zamienić żadne inne tłumaczenie. Czytanie Świętych Ojców - podkreślał św. Ignacy - jest zwłaszcza ważne dla zrozumienia Pisma Świętego. Biblijni Autorzy i Ojcowie byli natchnieni jednym i tym samym Duchem i dlatego Pismo i Tradycja (w danym przypadku - spuścizna Świętych Ojców) zestawiają jedną całość i nie mogą być rozdzielane. Prawosławna Cerkiew akceptuje wyłącznie interpretację Duchem Świętym, a rozumienie Ojcami Cerkwi Pisma natchnione jest tym samym Duchem co i samo Pismo Święte. Liczni uczniowie św. Paisjusza powróciwszy do Rosji przynieśli ze sobą odrodzoną tradycję patrystyczną i rękopisy przetłumaczonych przez św. Paisjusza dzieł Świętych Ojców. To sprzyjało odrodzeniu mniszego życia i całej Rosyjskiej Cerkwi.