I Continue to Enjoy Life: The Threatened Value of Old Age and the Discovery of Its Meaning

Abstract

The article addresses the value of old age as a criterion for seeking the meaning of life. Such an approach contradicts not only contemporary postmodern culture, which emphasizes vitality and youthfulness, but also the utilitarianism that dominates contemporary secular ethics. Specifically, this approach considers human life in terms of quality of life, which results in an arbitrary refusal of some quality and the simultaneous right to exist. In this regard, the personalistic approach in bioethics that Pope John Paul II’s teaching, life, aging, and death expemplify affirms that old age is an inalienable sphere of the value and sanctity of human life.

Artykuł podejmuje zagadnienie wartości starości w ludzkim życiu jako kryterium poszukiwanego sensu życiowego. Takie ujęcie pozostaje w kolizji ze współczesną kulturą naznaczoną postmodernizmem, akcentującym witalność i młodość, oraz z dominującym w etyce laickiej podejściem utylitarystycznym. Oznacza ono rozpatrywanie życia ludzkiego w kategoriach jakości życia (quality of life), co powoduje arbitralne odmawianie niektórym owej jakości a zarazem prawa do istnienia. Pojęcie personalistyczne w bioetyce, wyrażane nauczaniem, ale i świadectwem życia, starzenia się i umierania św. Jana Pawła II stanowi w tym kontekście afirmację starości jako niezbywalnej sfery wartości/świętości życia ludzkiego