Karl Barth’s doctrine about Menschlichkeit Gottes. Theological and hermeneutical implications

Abstract

Nauka Karla Bartha na temat Menschlichkeit Gottes („Człowieczeństwo Boga”) uchodzi za wizytówkę twórczości wielkiego bazylejczyka, która implikuje ważne treści i aspekty teologiczne oraz hermeneutyczne. Koncepcję tę szwajcarski teolog opiera na regule metodologicznej, determinującej specyficzne rozumienie Boskiego samoobjawienia się, które ma rozjaśnić i zinterpretować każdą postać chrześcijańskiej doktryny w świetle tego, co zostało poznane w Jezusie Chrystusie. Zgodnie z regułą, potwierdzającą kierunkowość i powszechność chrystologicznego myślenia, Barth podejmuje wysiłek opisania za pomocą tzw. „doktryny łaskawego wyboru” (doctrine of gracious election) preegzystencję Jezusa Chrystusa, aby pokazać, że Bóg „od początku” jest ukierunkowany na człowieka; jest jego odwiecznym „Miłośnikiem”. Z nauki o Menschlichkeit Gottes, której sedno stanowi relacja Boga wobec ludzi, wyrażająca Jego łaskawość, wynikają liczne implikacje teologiczne i hermeneutyczne.