Historic immovable property - execution of ownership (Remarks in the light of the constitutional principle of proportionality)

Abstract

Przepisy ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, nie posługują się pojęciem “nieruchomość zabytkowa”, za to w art. 3 tejże ustawy pojawia się określenie “zabytek nieruchomy”. Na podstawie tego przepisu można wnioskować, że za zabytek nieruchomy należy uznać nieruchomość, jej część lub zespół nieruchomości, będących dziełem człowieka, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. Są więc podstawy aby przyjąć, że ustawodawca odwołuje się tu do klasycznego cywilistycznego pojęcia nieruchomości i ich rodzajów, nie tworząc nowej konstrukcji prawnej nieruchomości zabytkowej. Wyraźnie jednak wskazuje się tu na specyficzny aspekt funkcjonalny prawa własności zabytku nieruchomego. Każdy właściciel zabytku nieruchomego przy wykonywaniu prawa własności powinien mieć na względzie zachowanie zabytku nieruchomego, co “leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową” (art. 3 pkt 1) ustawy).